Romeinse Quinquereme 1:100

De Qinquereme was een verdere ontwikkeling van de Carthaagse Trireem ("drie-roeiers"). De Romeinen hadden ze in de 3e eeuw voor Christus aan hun behoeften aangepast. Op dat moment behoorden 100 schepen van dit type tot de Romeinse marine. De Romeinen hadden in die tijd nog niet veel ervaring met vechten op zee. In de Punische oorlogen (264-241 v.Chr. En 218-201 v.Chr.) pasten ze daarom een ​​andere manier van vechten toe: in plaats van de vijand te laten kapseizen met de stormram op de boeg, beschadigden de Romeinen eerst de schepen met projectielen. en bestormden ze vervolgens over een instapbrug (Corvus). Naast de Corvus bevatte de Qinquereme ook minstens één gevechtstoren. Maar dat had ook een nadeel: om de nieuwe apparatuur te huisvesten, moesten de schepen groter en breder worden gebouwd. Dus ze waren niet zo snel en wendbaar meer. Na de Punische oorlogen verdween de Corvus weer uit de Quinquereme. Volgens de overlevering was dit type schip nog in gebruik tot de tijd van keizer Nero.

Een Romeinse quinquereme is niet te verwarren met een kombuis, die meestal werd geroeid door slaven, veroordeelden of krijgsgevangenen. Dit type schip ontstond pas in de middeleeuwen, maar wordt vaak in de volksmond gebruikt om naar de oude modellen te verwijzen. De roeiers op een quinquereme waren vrije burgers van de armste klasse die goed werden betaald voor hun werk op het schip. Slaven werden alleen in noodgevallen gebruikt en bij deze gelegenheid vrijgelaten. Een mogelijke reden hiervoor was dat men dacht dat de vrije burgers betrouwbaarder waren.

Bron: Wikipedia